Sensiz ilk sabahım aynı seni bulduğum ilk sabah gibi kokuyor odam,hafif küflü,insanın içini ezip burun tırmalayan cinsten.Yataktan uzaklaştığım her adımda daha da büyüyor vedam gözümde,ayaklarım farkında inadımın her biri ayrı ayrı sızlanıyorlar,ağlaşıyorlar bu hüzünlü veda sahnesinde.Kıyafetlerim yaklaşan kışın soğuğundan büzüşmüşler dolap köşesinde yüzleşcekleri zorluğa hevessiz.

Daha bi soğuk yüzüme çarpan su artık,ayıltmaya hevesli ama yetersiz.Havlu palaskalaşmış bebek tenimde zımpara misali.

gel yalnızlığım kapımdan gir içeri bir güzel uğurlayayım seni

boşlukları doldurunuz.

ve fekat "aşk" kelimesi ile değil.
teşekkürler.